WOMAN

Oι πρώτες ενδείξεις της …ήβης

Oι πρώτες ενδείξεις της …ήβης

b11a4f6aaa474d9d3813b1930b26f433

Οι απαρχές της ήβης
H έναρξη της εφηβείας είναι σχετικά εύκολο να καθοριστεί, γιατί αντιστοιχεί στις πρώτες ενδείξεις της ήβης, τις πρώτες εκφράσεις δηλαδή των χαρακτηριστικών του φύλου που αποκαλούνται δευτερογενή, και τοποθείται χρονικά γύρω στα δέκα με δεκατρία χρόνια.
H ήβη είναι ένα φυσιολογικό φαινόμενο και ορίζεται ως το σύνολο των βιολογικών και ανατομικών αλλαγών που σταδιακά καταλήγουν στο σώμα του ενηλίκου και στην ικανότητα αναπαραγωγής. Οι μεταμορφώσεις αυτές αφορούν το σώμα, κυρίως δε την ανάπτυξη των οστών, των γεννητικών οργάνων και του εγκεφάλου, και διαρκούν πέντε έξι χρόνια κατά μέσο όρο.
H ηλικία στην οποία αρχίζουν οι αλλαγές δεν συμπίπτει σε όλα τα παιδιά ούτε η διάρκεια της κάθε φάσης είναι ίδια για το καθένα. Στα κορίτσια ξεκινά μετά τα οκτώ τους χρόνια, με συνηθέστερη ηλικία έναρξης τα έντεκα, και στα αγόρια λίγο αργότερα, μετά τα εννέα, συνήθως όμως γύρω στα δέκα με δεκατρία χρόνια, με μέση ηλικία τα δώδεκα.
Γενικά, η εκκίνηση της ήβης φυσιολογικά πραγματοποιείται σε οποιοδήποτε χρονικό σημείο μεταξύ οκτώ και δεκατεσσάρων ετών. Τα παιδιά που μπαίνουν στην ήβη είτε νωρίτερα είτε αργότερα καλό είναι να επισκεφθούν κάποιον ειδικό για να βεβαιωθούν πως όλα είναι καλά.

Η ψυχολογία… της ήβης
Μέσα σε πολύ λίγα χρόνια, το παιδί σας θα μεταμορφωθεί από παιδάκι που χαμηλώνατε το βλέμμα για να το κοιτάξετε σε ένα νεαρό αγόρι ή κορίτσι που μπορεί να σας περνάει ένα κεφάλι. Από τη μια στιγμή στην άλλη, θα του κάνουν τα ρούχα σας, τα ξυριστικά σας, τα καλλυντικά σας.
Όλα αλλάζουν μέσα του και γύρω του το σώμα του, οι συναισθηματικοί του δεσμοί, τα ενδιαφέροντά του χωρίς το ίδιο να έχει την παραμικρή βεβαιότητα για το αποτέλεσμα αυτών των αλλαγών. Αν παρατηρήσετε, θα διαπιστώσετε ότι ο έφηβος φαίνεται πάντα λίγο πολύ μπερδεμένος από τη μια, επιθυμεί να μεγαλώσει, όμως, από την άλλη, νοσταλγεί την παιδική του ηλικία έχει ανάγκη να επιβεβαιωθεί, αλλά ταυτόχρονα φοβάται να συγκρουστεί με τον εξωτερικό κόσμο κ.ο.κ. Αυτές οι αντιφάσεις τού προκαλούν εσωτερική ένταση ή και πόνο, ενώ ο ίδιος πραγματικά δεν γνωρίζει τον λόγο.
Μια συνηθισμένη αντίδραση είναι να καταφεύγει συχνά στην απόσυρση, την απομόνωση, τη θλίψη, ή να παρουσιάζει συναισθηματικές μεταπτώσεις και συμπεριφορές παράξενες για τους μεγάλους, οι οποίες δεν είναι παρά προσπάθειες να αποφορτιστεί από τις πιέσεις. Tο σύνολο όλων αυτών των αντιφάσεων που εμφανίζονται μπορεί να συνοψιστεί σε ένα μόνο παράδοξο: στην επιθυμία του εφήβου να «αρπάξει» από τους ενηλίκους τη δύναμη που του λείπει, προκειμένου να αντισταθεί στην επιθυμία του για αυτονομία και επιβεβαίωση.
Ο έφηβος παρατηρεί ταυτόχρονα ότι έχει διαφοροποιηθεί ο τρόπος που του συμπεριφέρονται οι άλλοι, δηλαδή οι γονείς, το ευρύτερο περιβάλλον και οι καθηγητές του στο σχολείο. Συχνά δυσκολεύεται να ερμηνεύσει σωστά τη συμπεριφορά όχι μόνον των μεγάλων αλλά και των συνομηλίκων του. Ίσως παρεξηγεί απλά αστεία θεωρώντας τα προσβλητiκά, είναι εύθικτος και εκνευρίζεται με το παραμικρό.
Αυτό ίσως είναι και το πιο δύσκολο κομμάτι της ανατροφής, δεδομένου ότι και πολλοί μεγάλοι δεν καταφέρνουν ούτε αυτοί να ερμηνεύσουν τους λόγους που «έχουν γενικά τα νεύρα τους», τι κρύβει ο θυμός ή πώς θα αμβλύνουν μια τεταμένη κατάσταση χωρίς να καταπνίξουν τα συναισθήματά τους. Ο έφηβος χρειάζεται να μάθει να αναγνωρίζει τα συ- ναισθήματά του, ώστε να καταφέρει σταδιακά να ερμηνεύει τις συμπεριφορές των άλλων, γιατί από αυτή την ικανότητά του θα εξαρτηθούν οι κοινωνικές και διαπροσωπικές σχέσεις του.

Απόσπασμα από το βιβλίο μου “Εμπιστευτείτε τους Εφήβους, Εμπιστευτείτε Τη Ζωή”

Αρχική

Αφήστε μια απάντηση